Ook vermomd als ‘kikker’ moet de reder betalen

In Linz lost het schip en daarna vaart Theo terug naar huis. Daar stuurt hij de rekeningen op voor de gewerkte dagen. Maar die worden niet allemaal betaald. De reder vindt dat hij voor een deel dubbel heeft betaald omdat ze over de Donau moesten varen, en daarvoor was ook nog een loods nodig. Daar begrijpt Theo zelf niet veel van, laat staan dat ie ermee akkoord gaat.

De reder speelt een spelletje

Theo klopt met deze kwestie bij mij aan. Ik zie een redelijke kans op succes in een eventuele procedure. Het dubbel betalen voor een loods is natuurlijk onzin. Dat ze die moesten gebruiken, wisten ze vooraf ook al. Als de reder dan ook na een sommatie niet wil betalen, is er nog maar één optie: procederen om het geld te krijgen. Pikant detail: deze partij heeft geen bankrekeningen of onroerend goed in Nederland.

Een oud gezegde luidt terecht: van een kikker kun je geen veren plukken. Daarom onderzoek ik eerst of de reder een bankrekening, kantoorpand of ander vermogensbestanddeel heeft. Daarop kan dan beslag worden gelegd. En Theo krijgt dan zijn verdiende geld, als we de zaak tenminste met succes hebben afgerond. Maar er wordt niets gevonden. De reder lijkt er alles aan te doen om zich te vermommen als ‘kikker’ en zo uit handen van crediteuren te blijven.

Dan komt de gouden tip

Theo en ik wachten af of er misschien nog een vermogensbestanddeel bekend wordt. Dan, na een weekje of twee, woensdagochtend vroeg, krijgt Theo een gouden tip: de reder heeft een dag eerder een schip gekocht. Dat schip ligt in een Nederlandse haven en vaart stipt om twaalf uur die woensdag af. Met bestemming Duitsland en verder naar het oosten.

Als advocaat heb ik gelukkig eerder met dit bijltje gehakt. Ik onderneem meteen actie. Belletjes naar de griffie van de rechtbank en naar een gespecialiseerde deurwaarder dat er een scheepsbeslag aankomt. Toen als de bliksem een beslagverzoek opgesteld. De rechter zit al klaar en stuurt de toestemming om beslag te leggen direct terug. Dat is spijkers met koppen slaan.

Het schip gaat aan de ketting

De deurwaarder is intussen al in zijn auto op weg naar het schip. Hij ontvangt het verlof op zijn mobiel. Drie minuten voor twaalf rijdt hij de haven binnen. De havenmeester en de waterpolitie helpen hem het schip ‘aan de ketting’ te leggen. Samen sta je sterk en ben je snel…

Nog geen kwartiertje later krijg ik een telefoontje van de kapitein van het schip. Hij is woedend. Waarom mocht hij niet uitvaren? En weet ik wel hoeveel geld hem dit geintje kost, nu hij met zijn schip in de haven moet blijven liggen? Mijn antwoord is kort: ‘Eerst zekerheid stellen voor de vordering, meneer. Of die gewoon betalen natuurlijk.’

De volgende ochtend staat het geld op de rekening

Later die middag komt er al een e-mail met de vraag op welke rekening er kan worden betaald. De volgende ochtend staat het geld op Theo’s rekening. De gehele vordering is nu betaald, het beslag kan worden opgeheven; case closed. Zelfs zonder dat we bij de rechter aan hoeven te kloppen.

Theo is superblij met deze uitkomst. ‘Wat een goeie samenwerking tussen twee specialisten’, reageert hij. ‘Een ouwe kapitein die alles van schepen weet en een advocaat die met grote spoed beslagen kan leggen, desnoods op een bijna vertrekkend schip.’

Graag gedaan, Theo, en… behouden vaart!

*De naam is gefingeerd