Ontslag na burn-out: werkgever had hulp moeten bieden

Keer op keer kreeg Lex een laconieke reactie van zijn baas als hij zijn medische toestand aankaartte. Zijn baas vond een bezoek aan de bedrijfsarts niet nodig. Als hij last heeft van een hoge bloeddruk moet hij maar pillen gaan slikken. Lex voelde zich niet serieus genomen, maar het kwam niet bij hem op om zijn stem tegen zijn baas te verheffen. Hij slikte alles en werkte door. Na een paar weken barstte de bom. De huisarts stelde een burn-out vast. Lex was volledig opgebrand. Hij meldde zich ziek en kreeg na twee jaar ziektewet ontslag.

Verstoring balans

Bij een burn-out gaat het om een verstoring van de balans tussen belasting en belastbaarheid over een langere periode. Wat iemand aan belasting kan hebben, wordt onder meer bepaald door de combinatie van iemands aanleg, geestelijke en fysieke ontwikkeling, de mogelijkheden die hij heeft om met die belasting om te gaan en de steun die hij vanuit zijn omgeving krijgt.

Persoon én omgeving

Belastbaarheid is dus niet alleen een eigenschap van de persoon, maar wordt ook bepaald door zijn of haar omgeving. Een werkgever is verplicht maatregelen te nemen die zijn gericht op het voorkomen van psychische ziekten. Een werkgever moet zorgen voor een adequaat evenwicht tussen belasting en belastbaarheid in fysieke en psychische zin en moet zich bewust zijn van de omgevingsfactoren van de werknemer. De werkgever moet het welzijn van zijn werknemers bevorderen. Heeft de werknemer aangetoond dat zijn schade wordt geleden als gevolg van de uitoefening van zijn werkzaamheden? Dan is de werkgever voor die schade aansprakelijk. Dat is anders als de werkgever kan aantonen dat hij aan zijn zorgplicht heeft voldaan of de schade een gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer.

Voedingsbodem

Het ontslag was voor Lex de druppel. Namens hem stelde ik zijn baas aansprakelijk. Die reageerde niet. Vervolgens heb ik hem gedagvaard. De baas van Lex stelde dat Lex een slechte manager was, dat daardoor de werkdruk toenam en dat er veel last minute moest worden gecorrigeerd. De rechter oordeelde dat het voor de werkgever bekend was dat er door het falen van Lex voortdurend stresssituaties voor hem ontstonden. Dat is duidelijk geen gezond werkklimaat en een reële voedingsbodem voor het ontstaan van psychische ziekten. Als een werknemer dan ook nog voortdurend de zwartepiet krijgt toegespeeld, omdat hij in de ogen van de werkgever niet functioneert, kan de werkgever niet in redelijkheid aannemen dat alles vanzelf op zijn pootjes terechtkomt. Door Lex geen enkele hulp te bieden om aan het ongezonde arbeidsklimaat een einde te maken, heeft de werkgever een zorgplicht geschonden. Uiteindelijk heeft de rechter geen uitspraak gedaan maar is de zaak, naar volle tevredenheid van Lex, geregeld met een schikking.